Do miej­sco­wo­ści Cuen­ca poło­żo­nej w połu­dnio­wej czę­ści Ekwa­do­ru dotar­li­śmy bez­po­śred­nio z Man­co­ry w Peru. Kie­dy po zna­le­zie­niu noc­le­gu posta­no­wi­li­śmy rozej­rzeć się po mie­ście, naszą uwa­gę przy­ku­ły cukier­ko­we sto­iska sprze­da­ją­ce dzie­siąt­ki słodkości.

Szyb­ko posta­no­wi­li­śmy zgłę­bić temat. Oka­za­ło się, że dzi­siej­szy dzień, to zakoń­cze­nie obcho­dów Boże­go Cia­ła. Świę­to to łączy się w Cuen­ca z nie­zli­czo­ną ilo­ścią wszel­kiej maści słod­ko­ści oraz z fajer­wer­ka­mi. Jed­nak te fajer­wer­ki, to nie jest coś w naszym euro­pej­skim sty­lu.  Tutaj to coś zupeł­nie inne­go. Aby wystrze­lić fajer­wer­ki przy­go­to­wu­je się spe­cjal­ną bam­bu­so­wą kon­struk­cję. Jest ona mon­to­wa­na oko­ło godzi­ny przed roz­po­czę­ciem  poka­zu i zbu­do­wa­na jest z kil­ku czę­ści, któ­re są nakła­da­ne na sie­bie jed­na na dru­gą. Byli­śmy peł­ni podzi­wu jak spraw­nie radzi­li sobie z tym miesz­kań­cy miasta.

Na kon­struk­cji znaj­du­ją się zsyn­chro­ni­zo­wa­ne ze sobą fajer­wer­ki, któ­re two­rzą nie­sa­mo­wi­te “show”. Zobacz­cie poni­żej w dru­giej czę­ści fil­mi­ku jak to cie­ka­wie wyglą­da. Nad­mie­ni­my jesz­cze, że wokół kon­struk­cji nie ma żad­nych barie­rek — nic, po pro­stu nic. Ludzie są odda­le­ni może o dwa metry. To wszyst­ko. Zupeł­nie inny świat.