Najstarsza kobieta w Wietnamie

Naj­star­szą dla nas kobie­tę w Wiet­na­mie spo­tka­li­śmy w jed­nej z wio­sek poło­żo­nych w oko­li­cach miej­sco­wo­ści  Kon Tum. Przy­szła do skle­pu, gdzie wła­śnie spo­ży­wa­li­śmy smacz­ne arbuzy.

Wyjąt­ko­wo nas ona zacie­ka­wi­ła. Zaczę­li­śmy pod­py­ty­wać o nią i roz­ma­wiać na tyle ile było to moż­li­we. Oka­za­ło się, że sędzi­wa Pani ma 110lat. Coś nie­sa­mo­wi­te­go, trzy­ma­ła się przy tym wyjąt­ko­wo dobrze. Umia­ła nor­mal­nie cho­dzić, cza­sa­mi lek­ko pod­pie­ra­jąc się bam­bu­sem. Lek­ko już nie­do­sły­sza­ła i mia­ła pro­ble­my ze wzro­kiem, ale będąc w tym wie­ku, moż­na tyl­ko pozaz­dro­ścić takiej kondycji.

Zapy­ta­li­śmy się, czy może­my zro­bić jej zdję­cia. Ona zgo­dzi­ła się, jed­nak w zamian chcia­ła, aby­śmy jej te zdję­cia udo­stęp­ni­li. W tym momen­cie poja­wi­ło się pyta­nie, jak może­my 110 let­niej kobie­cie udo­stęp­nić zdję­cia. Dłu­go się nie zasta­na­wia­jąc, natych­mia­sto­wo pod­ję­li­śmy decy­zję, że następ­ne­go dnia w mie­ście znaj­dzie­my punkt foto, gdzie wywo­ła­my zdję­cia i przy­wie­zie­my jej na wioskę.

ZdjęciA najstarszej kobiety w Wietnamie

Kolej­ne­go dnia z rana, tuż po śnia­da­niu ruszy­li­śmy wywo­łać zdję­cia. Trze­ba było tro­chę pone­go­cjo­wać, aby otrzy­mać je w try­bie bły­ska­wicz­nym. Uda­ło się, po 15 minu­tach, zdję­cia były już goto­we. Teraz zosta­ło tyl­ko wyna­jąć sku­ter i wraz z Oliw­ką ruszyć z pre­zen­tem dla naj­star­szej kobie­ty, któ­rą kie­dy­kol­wiek spotkaliśmy.

gdzie mieszka najstarsza kobieta w wietnamie

Kie­dy doje­cha­li­śmy do wio­ski, pan ze skle­pu zapro­wa­dził nas do star­szej Pani. Jak moż­na było się spo­dzie­wać miesz­ka ona w wyjąt­ko­wo skrom­nych warun­kach. Spa­ła na deskach w dom­ku, któ­ry widzi­cie poni­żej. Nie zro­bi­li­śmy zdjęć w środ­ku, po pro­stu nie chcie­li­śmy. Sza­nu­je­my prywatność. 

Kie­dy nas zoba­czy­ła, widać było uśmiech na jej twa­rzy czym prę­dzej poda­ro­wa­li­śmy jej zdję­cia. Nie mogła się napa­trzeć. Wraz z jej rodzi­ną oglą­da­li i oglądali.

 Póź­niej jesz­cze pode­szła do nas na czwo­ra­ka w jej domu i powie­dzia­ła “cam ơn” (dzię­ku­ję). Miło było popa­trzeć na jej uśmiech, uśmiech 110 let­niej kobiety…